1944 ( Ήταν ο τόπος μου )
Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα ήλιος και μαύρο κρασί
Όργωνα θέριζα και με τον Όμηρο σε τραγουδούσα, λαέ μου
Πάνω στα κύματα
νύχτες ολόκληρες
σε ονειρεύτηκα.
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
Είχαν αρμύρα στα χείλη στα μάτια τους καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου
με μια φυσαρμόνικα
τα ξελογιάζανε.
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο, όνειρο καθημερνό.
Κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε σαν δανεισμένη πραμάτεια.
Τώρα τ' αγόρια μου
παίζουν το θάνατο
στα χαρακώματα.
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
που ειναι αυτος ο βραχος ρε φιλε?
τρομερος...
μιας και ειμαι ο πρωτος που σχολιαζω
σου ευχομαι καλη αρχη και σιδεροκεφαλος
γεια χαρα
Geia sou
ola 8a ta allaksoume mezi me mas mesa mas, arkei na maste mazi gia na sproxnoume ton troxo pou exei kargarei.
nai nai!
katalaba.
ti kaneis?
diko sou? apo to 1944!!!!
e???
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΠΑ
Λεντα μερια καππα
ΣΤΑΥΛΟΣ
Καταπληκτικοί στίχοι!
Και πόσο αληθινοί!
Να ευχηθώ και εγώ καλή αρχή και καλές αναρτήσεις!!!
Αφού σου έκανε ποδαρικό ο Γιώργης ο Κάππα...όλα θα πάνε καλά!!!!
Καλή συνέχεια λοιπόν!!!
Δημοσίευση σχολίου